زیر باران قدم زدم صدای پای من، با صدای چکه های باران

زیرباران بیاقدم بزنیم حرف نشنیده ای به هم بزنیم نوبگوییم ونوبیندیشیم

من آواره ترين بي خانمان ام غم عشق و جنون شد آب و نانم برايم سفره اشكي مهياست

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی تو را با لهجه ی گل های نیلوفر صدا کردم. تمام شب برای باطراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم.

در هوای مستی و باران در نوای کوچ با یاران در غزل ، در شعر ، در مستی در وجود عالم هستی

زائری بارانی ام ، آقا به دادم می رسی؟ بی پناهم خسته ام، تنها، به دادم می رسی؟ گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگی ام

زیر باران بیا قدم بزنیم حرف نشنیده ای به هم بزنیم نو بگوییم و نو بیندیشیم

زير باران بيا قدم بزنيم حرف نشنيده اي به هم بزنيم نو بگوييم و نو بينديشيم

تنهایی شبيه باران‌است. از روی اقيانوس‌ها بالا می‌رود به سوی غروب: از روی دشت‌ها، چرخ‌زنان و دور،

ببار بارون ببار بارون دلم از زندگی خونه دیگه هر جای این دنیا برام مثه یه زندونه ببار بارون که دلگیرم ببار بارون که غمگینم

باز باران بی ترانه میخورد بر روی شانه یادم آرد بی کسی را یادم آرد من که بودم با که بودم

داره بارون میاد کوچه بازم لبریزه احساسه هنوزم نم نم بارون صدای ما رو میشناسه همین دیروز بود انگار تو با من تو همین کوچه

یه ادم دل شکسته که قطره های بارون رو گونه هاش نشسته آدمیکه تو دنیا از کسی خیر ندیده

وقتی که بارون میزنه خاطره عشق منه تنگ غروب آسمون لحظه تلخ رفتنه چشمای تو بارونیه اشکای من پنهونیه

وای باران باران شیشه پنجره را باران شست از دل من اما چه کسی نقش تورا خواهد شست

همزاد عشق لالایی بارون تو شباس نم نم بارون پشت شیشه هاس لحظه ی شبنم و برگ گل یاس لحظه ی رهایی پرنده هاس

صدای چیک چیکه بارون,از چشای خیسه ابرا رو زمین سرد و خاکی میپیچه تو گوش دنیا

باز باران، با ترانه، با گهرهای فراوان می خورد بر بام خانه. من به پشت شیشه تنها، ایستاده در گذرها، رودها راه اوفتاده.

بوی باران بوی سبزه بوی خاک شاخه های شسته , باران خورده , پاک آسمان آبی و ابر سپید

این كوچه ها مهتاب بارانند، با تو آرامش ماقبل طوفانند، با تو