کارخانه‌ی لاستیک‌سازی سودان (داستان کوتاه واقعی)

یک دهه‌ی پیش، یک کارخانه‌ی لاستیک‌سازی در سودان ساختیم. این اولین کارخانه‌ای بود که در سطح بین‌المللی توسط یک شرکت کره‌ای ساخته می‌شد و بسیاری از مردم، نگرانی‌های حاص خود را داشتند. چون دوو تا آن زمان هیچ‌گونه سروکاری با کسب و تجارت لاستیک نداشت. اما من شمارش امکانات را آغاز کردم.
کدام امکانات؟ اگرچه سودان برای لاستیک، بازار مناسبی داشت، اما کارخانه‌ای نداشت و با واردات لاستیک‌های خارجی گران‌قیمت، ارز خارجی از دست می‌داد. بنابراین، تصور کردم که این‌ها از این پروژه استقبال خواهند کرد. 80 درصد خاک سودان، کویر است، و شهرهای آن بسیار از هم فاصله دارند و این مسئله تقاضای حمل‌ونقل زمینی را افزایش می‌دهد. همچنین، از منابع موثق امریکایی، اطلاعاتی دریافت کرده بودم که نشان می‌داد در جنوب سودان، منطقه‌ی نفت‌خیز عظیمی کشف شده است.
چنین منطقه‌ی نفت‌خیزی به شدت، توسعه‌ی اقتصادی را تقویت می‌کرد، و تقاضا برای اتومبیل و کامیون به نسبت توسعه‌ی اقتصادی بالا می‌رفت. به ازای هر خودرو اضافی، تقاضا برای حداقل 5 حلقه لاستیک بوجود می‌آید، و لاستیک‌ها در آب‌وهوای گرم کویری بسیار زودتر از آب‌وهوای معتدل فرسوده می‌شوند.
من این‌گونه به بازار نگاه می‌کردم و با حساب و کتاب من همه چیز جور درمی‌آمد. امروز، کارخانه‌ی لاستیک‌سازی پرکارتر از همیشه است و توسعه‌ی بسیار یافته است و تقاضا برای لاستیک آنقدر زیاد شده است که مردم آن را پیش‌خرید می‌کنند.
دقیقاً از همان لحظه‌ی آغاز، می‌بایست نسبت به هرآنچه که انجام می‌دهید، خوشبین باشید. اما یک چیز هست که برای تحقق احتمالات ضروری است و آن، ازخودگذشتگی است.

نوشته :کیم‌وو چونگ